Εγωισμός - Μια μικρή ιστορία

Μια φορά δίπλα σε μια ελιά είχε φυτρώσει ένα καλάμι.
Η ελιά ήταν ένα μεγάλο και δυνατό δέντρο με πολλά κλαδιά που
κρατούσαν τα φύλλα τους όλη τη χρονιά και κάθε δυο χρόνια,
έγερναν από το βάρος του καρπού.

Το καλάμι πάλι ήτανε ψηλόλιγνο με καταπράσινα στενόμακρα φύλλα, με ωραιότατα παράξενα λουλούδια που έμοιαζαν με τσαμπιά κι είχανε το σχήμα του αδραχτιού.

Η ελιά καυχιόταν ολοένα:

-Τι είσαι συ μπροστά μου; έλεγε στο καλάμι
Εγώ είμαι ένα δέντρο μεγάλο, δυνατό, ευλογημένο. Οι άνθρωποι με λατρεύουν
γιατί τους δίνω τις ελιές και το λάδι μου, τους δίνω ξερόκλαδα για να ζεσταίνονται,
τους δίνω ξύλα για να φτιάχνουν ακριβά έπιπλα. Είμαι μεγάλη, ψηλή, γερή
και συ είσαι ένα αδύναμο πραγματάκι που λυγίζεις μπροστά σ' όλους τους ανέμους και τους προσκυνάς. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς έχεις την τόλμη να φυτρώνεις πλάι μου.

Το καημένο το καλάμι που ήταν από φυσικού του ντροπαλό, τα' άκουγε όλα αυτά και δεν έλεγε τίποτα κι ούτε και θύμωνε γιατί αυτό δεν είχε να καυχηθεί για τίποτα.

Ήρθε ένας χειμώνας όμως βαρύς κι άρχισε να φυσάει ένας αέρας δαιμονισμένος,
που χτυπούσε με μανία την ελιά ώσπου στο τέλος την ξερίζωσε.
Το καλάμι, με το πρώτο φύσημα του ανέμου, έγειρε, λυγερό όπως ήτανε,
προς το νερό κι έτσι ο άνεμος περνούσε από πάνω του χωρίς να το πειράξει.
Κι όταν η καταιγίδα σταμάτησε κι ο άνεμος έπαψε να φυσάει,
η ελιά απόμεινε πεσμένη στο χώμα και το καλάμι σηκώθηκε
πάλι όρθιο και λυγερό, όπως και πριν.

Βλέπετε, το καλάμι ήξερε να υποχωρεί εκεί που ένιωθε ότι δεν είχε δύναμη ν' αντισταθεί, ενώ η ελιά πλήρωσε με τη ζωή της την υπερηφάνειά της.

Δικαιοσύνη - Συμβουλές Καθημερινότητας

Η λέξη «Δικαιοσύνη» βρίσκεται στην Καινή Διαθήκη 88 φορές. Η λέξη «δίκαιος» 81 φορές. Δεν έχουν όμως πάντοτε τη σημασία την οποία έχουν οι λέξεις αυτές στη σημερινή εποχή. Η λέξη «Δικαιοσύνη», πάρα πολλές φορές, ίσως τις περισσότερες, έχει την έννοια όλων των αρετών, όλων των καθηκόντων του ανθρώπου προς τον άνθρωπο και τον Θεό. Με την έννοια αυτή την χρησιμοποιεί και ο Κύριος, όταν λέγει «Πρέπον εστίν ημίν πληρώσαι πάσαν δικαιοσύνην».
Την ίδια σημασία, τις περισσότερες φορές, έχει και η λέξη «δίκαιος». Αυτό φανερώνει, πόσο μεγάλη αρετή είναι η δικαιοσύνη, αφού εκπροσωπεί, μπορεί να πει κανείς, όλες τις αρετές, ή προϋποθέτει την ύπαρξη των άλλων αρετών.
Παρ’ όλα αυτά, βρίσκεται και με την έννοια της αποδόσεως εις ένα έκαστον ό,τι του ανήκει, δηλαδή με την έννοια την οποία χρησιμοποιούμε σήμερα την λέξη «Δικαιοσύνη» και σ’ αυτήν θα αφιερώσουμε τις λίγες αυτές γραμμές.
Βλέπομε να γίνεται ιδιαίτερος λόγος για την δικαιοσύνη του Θεού και ιδιαιτέρως για την δικαιοσύνη των ανθρώπων. Ο Θεός είναι δίκαιος και «δικαιοσύνην ηγάπησεν». Με δικαιοσύνη κυβερνά τον κόσμο. Δικαιοσύνη θα αποδώσει στην άλλη ζωή. Αλλά δικαιοσύνη ζητάει και από τον άνθρωπο, «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης», λέει ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη ενώ ο Κύριος μακαρίζει τους «πεινώντας και διψώντας την δικαιοσύνην», εκείνους δηλαδή που σαν πείνα και δίψα επιθυμούν σφοδρά την επικράτηση της δικαιοσύνης στον κόσμο.
Είναι τόσο πολλές, άφθονες, αμέτρητες οι περιπτώσεις που παρουσιάζονται στον άνθρωπο και του δίνουν την ευκαιρία να εκδηλώσει το ωραίο αυτό αίσθημα και να το κάμει έργο, αποδίδοντας δικαιοσύνη.

Είσαι γονιός; Σου δίνεται η ευκαιρία να μοιράσεις εξ ίσου την αγάπη σου στα παιδιά σου. Εξ ίσου την περιουσία σου. Να αποδώσεις με δικαιοσύνη ό,τι ανήκει στον καθένα.
Είσαι δάσκαλος; Σου δίνεται, καθημερινά, η ευκαιρία να εκδηλώσεις την δικαιοσύνη σου αμείβοντας εξ ίσου τον πλούσιο και τον πτωχό μαθητή σου, όταν εξ ίσου κουράσθηκαν και απέδωσαν.
Είσαι προϊστάμενος; Δείξε τη δικαιοσύνη σου στους υφισταμένους σου. Πλήρωσε τον καθένα σύμφωνα με την αξία του.
Είσαι έμπορος; Προσπάθησε να εργασθείς με δικαιοσύνη στις δοσοληψίες σου. Δεν είναι δίκαιο να νοθεύεις το εμπόρευμα σου. Δεν είναι δίκαιο να ζυγίζεις λειψά. Δεν είναι δίκαιο να πουλάς σε υπέρογκη τιμή.
Είσαι δικηγόρος; Μην αναλάβεις να υποστηρίξεις το άδικο. Μη ζητήσεις ψευδομάρτυρες για να υποστηρίξεις την αδικία. Καλύτερα να χάσεις ένα κέρδος, το μισθό της αδικίας.

Οποιοσδήποτε κι αν είσαι, θέσε στην ψυχή σου το ζυγό της δικαιοσύνης και ζύγιζε την κάθε πράξη σου. Μίλησε δίκαια, ομολόγησε το δίκαιο, έστω και αν θίγει τα ατομικά σου συμφέροντα ή τον εγωισμό σου. Κοίταξε τα όλα με την ανωτερότητα, που απαιτεί η δικαιοσύνη. Γίνε νικητής της αδικίας για να βρεις την ειρήνη της ψυχής σου.

Υπάρχουν πολύ συχνά και περιπτώσεις, που δεν καλείσαι εσύ ο ίδιος να αποδώσεις το δίκαιο. Βλέπεις όμως μπροστά σου να καταπατείται η δικαιοσύνη. Τι θα κάνεις τότε; Θα σταθείς ψυχρός παρατηρητής και αδιάφορος; Θα κρίνεις ή θα κατακρίνεις σαν ουδέτερος, χωρίς ωφέλεια και αποτέλεσμα; Όχι. Αν βλέπεις το άδικο, πρέπει να ενδιαφερθείς, να κάνεις ό,τι μπορείς, για να προλάβεις ή να σταματήσεις το κακό. Μην υπολογίσεις τα δυσμενή σχόλια των άλλων. Μην υποχωρήσεις όταν συναντήσεις το πρώτο εμπόδιο. Αγωνίσου για την δικαιοσύνη. Μην αφήσεις ασύδοτη την αδικία.

Υπάρχουν παραδείγματα της καθημερινής ζωής αμέτρητα, που φανερώνουν πόσες αδικίες μπόρεσαν να προλάβουν άνθρωποι, που είδαν την αδικία και πόνεσαν γι’ αυτήν και προσπάθησαν με κάθε μέσο που διέθεταν να την προλάβουν και να την επανορθώσουν.
Υπάρχουν και παραδείγματα ανθρώπων, που δεν κατόρθωσαν να αντισταθούν στην αδικία, αν και την γνώριζαν. Ο Πόντιος Πιλάτος γνώριζε ότι αδίκως οδήγησαν οι Ιουδαίοι τον Κύριο στο πραιτόριο για να τον θανατώσουν. «Ουχ ευρίσκω εν αυτώ αιτίαν» λέγει. Γνώριζε ότι, από φθόνο εκινούντο οι Ιουδαίοι «ήδει γάρ ότι δια φθόνον παρέδωκαν αυτόν». Προτείνει την απόλυση του Κυρίου. Ο όχλος των Ιουδαίων επιμένει. Ο Πιλάτος προσπαθεί να αποφυγή την άδικη σταύρωση του Κυρίου. Οι Ιουδαίοι ζητούν να τον φέρουν αντιμέτωπο με τον Καίσαρα. Ο Πιλάτος κλονίζεται, υποχωρεί, νίπτει τας χείρας του, νομίζοντας ότι απαλλάσσεται της ευθύνης. Πιστεύει, ότι έχει απέναντι του τον Δίκαιον. «Αθώος, λέγει, ειμί από του αίματος του δικαίου τούτου», και όμως, υπογράφει την θανατική καταδίκη του Κυρίου.
Είναι τα αξιοθρήνητα παραδείγματα των ανθρώπων, που βλέπουν την αδικία, αλλά δεν έχουν την ψυχική δύναμη να αντισταθούν σ’ αυτήν και να επιβάλουν την δικαιοσύνη.
Πόσο ευτυχής θα ήταν ο άνθρωπος, αν είχε στη ζωή του, σαν κανόνα τη δικαιοσύνη! Και στην οικογένεια και στην αγορά και στην εκκλησία και στο σχολείο και στους νόμους και στα δικαστήρια και στο στρατό και στο λαό, θα επικρατούσε η τάξη και η αρμονία.
Και αν οι κυβερνήσεις ρύθμιζαν με δικαιοσύνη τις σχέσεις των κρατών, ο κόσμος αυτός θα ήταν η επί της γης Βασιλεία του Θεού.